Czym jest torbiel pilonidalna?
Występuje w okolicy kości ogonowej i objawia się występowaniem zgrubienia lub guzka, z którego wydobywa się często treść surowicza lub ropna. Czasem taka torbiel może przekształcić się w ropień, który wymaga pilnego nacięcia.
Powstawaniu torbieli sprzyja siedzący tryb życia, owłosienie okolicy szpary pośladkowej i nieprawidłowa higiena tej części ciała. Czynniki te prowadzą do “zasysania” włosów do otwartych porów skóry. Stan ten jest niczym innym niż wrastaniem włosa w głąb skóry, zamiast na jej powierzchnię.
Leczenie
Najskuteczniejszą metodą leczenia torbieli włosowej jest jej wycięcie. Operację wykonuje się w trybie planowym, jeśli nie stwierdza się ostrego stanu zapalnego tej okolicy.
Przygotowanie do operacji
Pacjentowi po wizycie w poradni chirurgii ogólnej zostanie wyznaczony termin zabiegu oraz zostaną zlecone badania konieczne do zabiegu i znieczulenia. Po zakwalifikowaniu w trakcie pobytu w Oddziale, Pacjent zobowiązany jest dokładnie umyć i ogolić okolicę operowaną. Przed zabiegiem często wykonuje się lewatywę, aby zapobiec nadkażeniu rany w trakcie lub po zabiegu.
Na czym polega operacja?
Operacja odbywa się na bloku operacyjnym, najczęściej w znieczuleniu „okołokręgosłupowym”, z zastosowaniem profilaktyki antybiotykowej okołooperacyjnej.
Istnieje wiele metod leczenia operacyjnego torbieli włosowej. Najczęściej stosuje się wycięcie torbieli z pierwotnym zamknięciem rany oraz w konsekwencji przemieszczeniem szpary pośladkowej, która po zabiegu przebiega poza pośrodkową linią ciała lub wycięcie zatoki bez pierwotnego zamknięcia rany czyli bez zeszywania jej brzegów.
Postępowanie po operacji
Ze względu na lokalizację miejsca operowanego oraz często występujący przewlekły stan zapalny, operacja jest początkiem radykalnego leczenia. Pacjent w kolejnej dobie po zabiegu często wychodzi ze szpitala do domu, gdzie powinien odpowiednio dbać o ranę. Wskazane jest leżenie na brzuchu, unikanie siedzenia i odciążanie okolicy operowanej. Ze względu na lokalizację konieczna jest częsta toaleta rany, bezwzględnie konieczna po każdym wypróżnieniu, oraz jej czujna obserwacja pod kątem wystąpienia stanu zapalnego i powikłań. W razie wątpliwości wskazana jest jak najszybsza wizyta i konsultacja w Poradni Chirurgii Ogólnej.
W związku z występowaniem blizny po zabiegu, przemieszczeniem szpary pośladkowej i możliwością spłaszczenia tej okolicy, zabieg może mieć różne efekty kosmetyczne w zależności od zastosowanej metody. Każdy ze sposobów wiąże się z ryzykiem wystąpienia powikłań, które w przypadku operacji torbieli pilonidalnej pozostają wysokie. Każda z opisanych metod wiąże się około z 10-20% ryzykiem nawrotu lub powikłań. Najczęstszym problemem pojawiającym się po zabiegu jest rozejście rany, wytworzenie przestrzeni płynowej lub zropienie rany. Wówczas gojenie wydłuża się, konieczne jest stosowanie specjalistycznych opatrunków, częste wizyty w poradni chirurgicznej, a w niektórych przypadkach hospitalizacja.